Θύρα 4: "Όταν έπαιζε ο Γκαρσία, ήταν σαν να παίζει μπάλα ο κόσμος"

Δυο λόγια για τον Πάμπλο Γκαρσία…Έφτασε η στιγμή οι δρόμοι του ΠΑΟΚ και του φυσικού ηγέτη της ομάδας στο γήπεδο, του Πάμπλο Γκαρσία, να χωρίσουν.

Όπως άλλωστε λέγεται, όλα τα πράγματα στη ζωή – ακόμα και τα πιο ωραία – κάποτε τελειώνουν. Δεν είμαστε ειδικοί αναλυτές ώστε να ερμηνεύσουμε όλα τα γεγονότα, πάντως η αλήθεια είναι πως για πρώτη φορά από την έλευση του μεγαλομετόχου το περασμένο καλοκαίρι, οι καρδιές όλων των ΠΑΟΚτσήδων ράγισαν.
 
Σε καμία περίπτωση δεν θα θέλαμε σαν σύνδεσμος να πλέξουμε το εγκώμιο του Πάμπλο Γκαρσία. Αυτό άλλωστε μπορούν να κάνουν όλοι, βάζοντας μερικά βιντεάκια από το youtube και γράφοντας τα γνωστά κλισέ. Όμως επικήδειους ο Πάμπλο δεν χρειάζεται, γιατί πολύ απλά είναι πολεμιστής και αυτό το έχει αποδείξει.
 
Η ΠΑΕ ΠΑΟΚ πρέπει να καταλάβει πως και σε εμάς αρέσει το ευρωπαϊκό πλάνο, το εταιρικό προφίλ και η τεχνοκρατική αντίληψη που επιθυμούν να περάσουν στο σύλλογο, διότι μόνο έτσι μπορεί η ομάδα να προοδεύσει πραγματικά. Το θέμα Γκαρσία όμως για κανέναν λόγο δεν αποτελεί τεχνοκρατικό ή οικονομικό πρόβλημα, άλλωστε η ίδια η συμπεριφορά του Πάμπλο στο παρελθόν το έχει αποδείξει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο. Η ΠΑΕ ΠΑΟΚ είναι εταιρία και σαν τέτοια πρέπει να διοικηθεί, ωστόσο αυτό πρέπει να συμπλέει με τις ιδέες που πρεσβεύει ο ΠΑΟΚ γιατί μόνο με αυτόν το συνδυασμό η ομάδα μας θα πορευτεί όπως της αρμόζει.  Όπως είπε και ο ίδιος ο Πάμπλο Γκαρσία σήμερα ο ΠΑΟΚ είναι μάχη και θυσία. Συμφωνούμε απόλυτα μαζί του και τον ευχαριστούμε πολύ που επί 5 χρόνια ήταν δίπλα μας σε όλες τις μάχες και τις θυσίες για τα τέσσερα ιερά γράμματα.
 
Το κατά πόσο τεχνοκρατικό είναι να στηρίζεται ένας προπονητής που εκθέτει αλλεπάλληλα τους παίκτες του για να βελτιώσει τη θέση του (Αθανασιάδη, Σαλπιγγίδη) ή μειώνει τις ίδιες του τις επιλογές (Βιβιάν, Κουμαλό) θα φανεί στην πορεία. Στην πορεία επίσης θα φανεί και το εάν η στάση αυτών που τον στήριξαν ήταν η σωστή. Τώρα όμως το γεγονός είναι πως αυτοί που βρίσκονται στις πλέον καίριες θέσεις (πρόεδρος, τεχνικός διευθυντής, προπονητής) είναι υπεύθυνοι για την αναίτια αποχώρηση του Γκαρσία από την ομάδα μας καθώς είτε την επιθυμούσαν, είτε δεν κατάφεραν να την αποτρέψουν.
 
Μετά την τουλάχιστον άκομψη απομάκρυνση Μπόλονι το περασμένο καλοκαίρι, τα νέα (;) ήθη στον ΠΑΟΚ επιβάλλουν σκληρή στάση απέναντι στον καλύτερο ποδοσφαιριστή που φόρεσε τη φανέλα της ομάδας μας τα τελευταία χρόνια. Ο ΠΑΟΚ μας, για τον οποίο όλοι οι παίκτες που έφευγαν εκφράζονταν με τα καλύτερα λόγια, φαίνεται πλέον να υιοθετεί νέες «τεχνοκρατικές» συμπεριφορές, που κατά τη γνώμη μας παραπέμπει περισσότερο σε συμπεριφορές ομάδων γειτονιάς.
 
Σε μια εποχή που το lifestyle του ποδοσφαίρου είναι συνώνυμο με τη βλαχιά, όπου παικτάκια της σειράς κάνουν αβέρτα τατουάζ, βάζουν ζελέ στο μαλλί και χαιρετούν ναζιστικά για να δείχνουν πιο in, ο ΠΑΟΚ είχε την τύχη να έχει στις τάξεις του έναν ποδοσφαιριστή-σύμβολο. Μπορεί άλλωστε ο Πάμπλο να μη γεννήθηκε ΠΑΟΚτσης, αλλά πλέον (εδώ και καιρό) λογίζεται σαν ένας από εμάς. Γιατί πολύ απλά, όταν έπαιζε ο Γκαρσία, ήταν σαν να παίζει μπάλα ο κόσμος. Και τις περισσότερες φορές έπαιζε καλά…